این آلرژی نوعی پاسخ آلرژیک نادر به پروتئین‌های موجود در مایع منی آقایان است. از جمله علائم آلرژی به اسپرم را می‌توان قرمزی، التهاب، درد، انقباض و احساس سوزش در ناحیه‌ی واژینال برشمرد. این علائم معمولا 10 الی 30 دقیقه پس از ارتباط با اسپرم بروز می‌کند و فقط مربوط به ناحیه‌ی واژینال نیست بلکه هر بخشی از پوست و بدن را که مایع منی با آن تماس داشته باشد شامل می‌شود. علائم تا چند ساعت یا چند روز باقی می‌مانند. در برخی از خانم‌ها این علائم در یک ناحیه‌ی اصلی بروز می‌کنند. اما در برخی دیگر، علائم می‌تواند تمام بدن آن‌ها را تحت تاثیر قرار دهد. این افراد ممکن است دچار کهیر، التهاب، مشکل تنفسی، یا آنافیلاکسی شوند که نوعی پاسخ آرژیک خطرناک است.
آلرژی به اسپرم معمولا در اولین تماس جنسی مشخص می‌شود، اما گاهی هم ممکن است پس از چند بار برقراری رابطه‌ی جنسی بدون آلرژی، دچار علائم آلرژی شود. این آلرژی را گاهی با واژینیت (التهاب واژن)، یا عفونت قارچی، یا نوعی بیماری ناشی از برقراری رابطه‌ی جنسی مثل هرپس تناسلی اشتباه می‌گیرند. یکی از روش‌های تشخیص صحیح آلرژی، استفاده از کاندوم است. اگر فرد دچار آلرژی به اسپرم باشد، در صورت استفاده از کاندوم علائم آلرژی را تجربه نخواهد کرد. در واقع، پاسخ آلرژیک تنها صورتی بروز می‌کند که رابطه‌ی جنسی به صورت محافظت نشده انجام شود.
آلرژی به اسپرم در بسیاری از زوج‌ها بسیار ناامیدکننده است و رابطه‌ی آن‌ها را با مشکل مواجه می‌کند. این مسئله برای زوج‌هایی که قصد بارداری دارند نیز مشکلاتی را ایجاد می‌کند زیرا در صورت عدم استفاده از روش‌های محافظتی دچار بروز علائم آلرژیک خواهند شد و این امر بارداری را میسر نخواهد ساخت. البته، راه‌هایی وجود دارد که زنانی با آلرژی به اسپرم بتوانند همچنان باردار شوند. این آلرژی تاثیری بر باروری و بارداری فرد نخواهد داشت و فرد می‌تواند از طریق تلقیح مصنوعی یا لقاح آزمایشگاهی، پس از شست‌وشوی اسپرم، باردار شود.
خانم‌هایی که حدس می‌زنند دچار آلرژی به اسپرم هستند باید حتما به متخصص زنان و زایمان یا متخصص آلرژی مراجعه نمایند. آزمایش زیر جلدی، که طی آن مقدار کمی از مایع منی همسر به زیر پوست فرد تزریق می‌شود، می‌تواند وجود آلرژی یا عدم وجود آن را تشخیص دهد.
آلرژی به اسپرم چگونه درمان می‌شود
ساده‌ترین راه برای کنار آمدن با آلرژی به اسپرم این است که اطمینان حاصل کنیم هیچ گونه تماسی با مایع منی صورت نمی‌گیرد. معمولا به زوج‌ها پیشنهاد می‌شود که در هنگام برقراری رابطه‌ی جنسی از کاندوم استفاده کنند. یا می‌توان از روش قطع طبیعی به منظور جلوگیری از تماس مایع منی با بدن زن استفاده نمود.
یکی دیگر از گزینه‌ها چالش مدرج مایع منی در سیکلوژست است. در این روند، پزشک متخصص مایع منی رقیق شده‌ی همسر را به مدت 20 دقیقه در واژن فرد قرار می‌دهد و غلظت آن را به طور مرتب افزایش می‌دهد تا جایی که بالاخره بتواند مایع منی خالص را بدون مشکل تحمل کند. زوج‌هایی که این روش را انتخاب می‌کنند باید هر 48 ساعت یک بار رابطه‌ی جنسی داشته باشند تا آستانه‌ی تحمل واژن تثبیت شود.
بنا بر احتیاط، به زنانی که دچار آلرژی به اسپرم هستند یک انژکتور تزریق اپی‌نفرین داده می‌شود تا در صورت وقوع آنافیلاکسی (که آلرژی بسیار خطرناکی است) از آن استفاده کنند.