تماس مستقیم با مایع منی، ترشحات مهبل، و بزاق و تبخال تناسلی از فردی به فرد دیگر در طی مقاربت واژن، مقاربت مقعد، قابل سرایت است . عفونت از طریق تماس با اشیاء مانند صندلی توالت یا در آب (مثل استخر و وان گرم) گسترش میابد. هرپس تناسلی مسری است حتی زمانی که هیچ زخم وجود دارند. از آنجا که علائم ممکن است خفیف و یا در زنان در داخل واژن رخ دهد، بسیاری از مردم نمی دانند که تب خال ناحیه تناسلی. اولین شیوع علائم است.
علایم هرپس تناسلی (زنان و مردان) و راه های تشخیصی
با وجود پیشرفت هر روزه دانش پزشکی، هرپس تناسلی همچنان یک بیماری شایعی است که از راه ارتباط زناشویی منتقل محسوب می‌شود. عامل بیماری نوعی ویروس است که به ویروس تبخال معمولی شباهت دارد. در واقع این دو ویروس از یک خانواده به نام هرپس هستند. در این بیماری حملات عود کننده به شکل بروز ضایعات دردناک در پوست و مخاط ناحیه تناسلی رخ می‌دهد. درباره این بیماری بیشتر بدانیم تا پیشگیری بهتری انجام دهیم.
علایم هرپس تناسلی شامل تاول‌های کوچک و متعدد در نواحی تناسلی است که پس از پاره شدن زخم‌های دردناک به جا می‌گذارند که بهبودی آنها در اولین بار ظهور بیماری ممکن است 2 تا 4 هفته به طول بینجامد. معمولاً اولین عود مجدد، چند هفته و یا چند ماه بعد روی می‌دهد که به این دلیل که ایمنی بدن این بار آمادگی بیشتری دارد تقریباً همیشه شدت و طول مدت درگیری مجدد، کمتر است. ممکن است درد و سوزش به ویژه در هنگام دفع ادرار وجود داشته باشد. همچنین احساس كسالت، تب و برجسته شدن گره‌های لنفاوی ممکن است وجود داشته باشد. پس از بهبود اولیه، بیماری در اثر عواملی مجددا شعله‌ور می‌شود ولی معمولا عوارض نادر هستند و جای زخم‌ها نیز معمولاً بر جا نمی‌ماند.
ویروس در بدن باقی می‌ماند و شرایط مختلفی مانند ضعیف شدن ایمنی بدن، استرس، داروهای ضد سرطان، موجب بروز مجدد زخم‌ها می‌شود ولی دفعات بروز مجدد در طول یک دوره یک‌ساله به تدریج کمتر می‌شود. بیماری تنها در افراد دچار نقص ایمنی و نوزادان مشکل آفرین است. به همین دلیل لازم است تا زنان باردار مبتلا برای جلوگیری از عفونت نوزاد خود، حتماً در این زمینه با پزشک مشورت کنند.
درمان
دارو را باید پزشک تجویز کند. باید از تماس دست با زخم‌ها خودداری شود و برای مصرف داروهای موضعی می‌توان از دست‌کش یک بار مصرف استفاده کرد. ارتباط زناشویی در این مراحل موجب ابتلای فرد سالم می‌شود. در حال حاضر روش‌های متعددی برای پیشگیری از این بیماری توصیه می‌شود ولی هیچ‌یک از این روش‌ها نمی‌توانند کاملاً قابل اطمینان باشند. بیشتر افراد مبتلا علامت ندارند و یا علایم خفیفی دارند.
پیشگیری
بهترین راه پیشگیری، پرهیز زوجین از ارتباط زناشویی محافظت نشده (یعنی بدون کاندوم) است. همچنین زمانی که زخم یا تاول وجود دارد، باید از ارتباط زناشویی خودداری شود و تا بهبودی کامل باید از رفتن به استخر خودداری شود. اگر عفونت، غیرفعال است، مخصوصاً اگر عود مكرر ضایعات وجود داشته باشد، باید از كاندوم استفاده شود. در مواردی که مادر مبتلا است، بهترین روش جهت پیشگیری از ابتلای نوزاد، انجام سزارین به جای زایمان طبیعی است.