اختلال در سفت شدن آلت در موقع رابطه ی جنسی یا شلی آلت شایعترین اختلال در عملکرد آلت مردان می باشد.
• اختلال در سفت شدن: آلت مرد به اندازه کافی برای لذت بردن از رابطه جنسی سفت نمی‌شود. آترواسکلروز (آسیب به رگ‌ها) رایجترین دلیل اختلال در سفت شدن آلت است.
• نعوظ دائم: سفت شدن غیرعادی که حتی با وجود قطع تحریک چندین ساعت ادامه می‌یابد. این بیماری دردناک می‌تواند موجب مشکلاتی جدی شود.
• هیپوسپادیاس: نقصی مادرزادی که در آن خروجی ادرار در جلو (یا زیر) آلت است و در نوک آن نیست. این مشکل با جراحی قابل رفع است.
• فیموس (پارافیموس یا تنگی پوست ختنه‌گاه): پوست ختنه‌گاه نمی‌تواند عقب کشیده شود یا اگر کشیده شود نمی‌تواند به حالت عادی خود بر روی سر آلت برگردد. در مردان بالغ، این مسئله پس از عفونت‌های آلت رخ می‌دهد.
• بالانیتیس: التهاب سر آلت، که معمولاً در اثر عفونت رخ می‌دهد. درد، حساس شدن، و سرخی سر آلت علایم آن هستند.
• بالانوپوسیتیس: بالانیتیسی که پوست ختنه‌گاه را هم (در مردان ختنه نشده) درگیر می‌کند.
• کوردی: انحنای غیرعادی انتهای آلت، که از بدو تولد وجود دارد. در موارد حاد ممکن است نیاز به جراحی باشد.
• بیماری پیرونی: انحنای غیرعادی تنه آلت که ممکن است در اثر آسیب به آلت در بزرگسالی یا بیماری‌های دیگر رخ دهد.
• اورتریت: التهاب یا عفونت مجرای ادرار، که اغلب موجب درد در حین ادرار و ترشحات آلت می‌شود. سوزاک و کلامیدیا عوامل رایج آن هستند.
• سوزاک: باکتری ان. گنوریا در حین رابطه جنسی آلت را آلوده می‌کند و موجب اورتریت می‌شود. اغلب موارد سوزاک در مردان موجب درد یا ترشحات آلت می‌شوند.
• کلامیدیا: یک باکتری که می‌تواند آلت را از طریق رابطه جنسی آلوده کند، و موجب اورتریت شود. حدود 40 درصد از موارد کلامیدیا در مردان هیچ نشانه‌ای ندارد.
• سیفلیس: یک باکتری که از طریق رابطه جنسی منتقل می‌شود. نشانه اولیه سیفلیس معمولاً زخم بدون درد (شانکر) بر روی آلت است.
• تبخال: ویروس HSV-1 و HSV-2 می‌توانند موجب تاول‌ها و زخم‌های کوچکی بر روی آلت شوند که در طول زمان مجدداً عود می‌کنند.
• کوچکی آلت: کوچکی غیرعادی آلت که از بدو تولد وجود دارد. عدم تعادل هورمونی عامل بسیاری از موارد کوچکی آلت است.
• زگیل‌های آلت: ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) می‌تواند موجب زگیل‌هایی بر روی آلت شود. زگیل‌های HPV بسیار مسری هستند و در حین تماس جنسی منتقل می‌شوند.
• سرطان آلت: سرطان آلت در آمریکا بسیار نادر است. ختنه باعث کاهش خطر سرطان آلت می‌شود.
آزمایشات آلت
• سواب پیشابراه: یک سواب از داخل آلت برای آزمایش کشت فرستاده می‌شود. سواب پیشابراهی می‌تواند برای تشخیص اورتریت و عفونت‌های دیگر بکار رود.
• تجزیه ادرار: آزمایش ترکیبات شیمیایی مختلف موجود در ادرار. تجزیه ادرار می‌تواند عفونت، خونریزی یا مشکلات کلیه را مشخص کند.
• آزمایش تورم شبانه آلت (تست نعوظ): یک ابزار کشسان در هنگام شب دور آلت قرار می‌گیرد تا بتواند میزان سفت شدن شبانه آلت را مشخص کند. این آزمایش می‌تواند به تعیین دلیل اختلالات نعوظ کمک کند.
• کشت ادرار: کشت ادرار در آزمایشگاه می‌تواند به تشخیص عفونت مجرای ادرار که بر آلت اثر می‌گذارند، کمک کند.
• واکنش زنجیره‌ای پلیمراز (PCR): یک آزمایش ادرار که می‌تواند سوزاک، کلامیدیا یا ارگانیسم‌های دیگری را که بر آلت اثر می‌گذارند تشخیص دهد.
درمان‌های آلت
• مهارکننده های فسفودی‌استراز: این داروها (مانند سیلدنافیل یا ویاگرا) جریان خون آلت را افزایش داده و آلت را سفت‌تر می‌سازند.
• آنتی‌بیوتیک‌ها: سوزاک، کلامیدیا، سیفلیس و دیگر عفونت‌های باکتریایی آلت با آنتی‌بیوتیک‌ها قابل درمان هستند.
• داروهای ضدویروس: این داروها که باید به صورت روزمره مصرف شوند برای سرکوب HSV بکار می‌روند و می‌توانند از بروز تبخال بر روی آلت نیز جلوگیری کنند.
• جراحی آلت: جراحی می‌تواند هیپو اسپادیا را ترمیم کرده و شاید برای سرطان آلت نیز ضروری باشد.
• تستسترون: کمبود تستسترون به تنهایی به ندرت موجب اختلال در سفت شدن آلت می‌شود. مکمل‌های تستسترون می‌توانند اختلال سفت شدن آلت در برخی مردان را درمان کند.