میزان بروز دوقلوئی در كل زایما ن ها حدود 1% می باشد، كه فراوانی آن در مناطق مختلف متفاوت است و این امر به عوامل گوناگون ازجمله نژاد مادر بستگی دارد . این میزان در زنان بالاتر از 35 سال و چاق بیشتر است . اما بارداری دوقلوئی هنوز هم ازحالت های پرخطر بارداری است، كه همراه با افزایش چهار برابر در میزان مرگ و میر جنین و افزایش شش برابر در مرگ و میر نوزادیLow Birth Weight (LBW) است. در نوزادان با وزن كم هنگام تولد میزان بقای دوقلوها بهتر از یك قلوها است. سن بارداری در زمان تولد و میزان اختلاف وزن مهم ترین عامل پیشگوئی كننده مستقل برای میزان مرگ و میر و عوارض پری ناتال دوقلوئی است ، دو عامل مهم در عوارض نوزادی و جنینی در دوقلوها میزان ناهمگونی وزن ومنوكوریونیسیتی است كه نارسی بر هر دو آنها تاثیر دارد. فراوانی دوقلوهای دی زیگوت در مناطق مختلف متفاوت است و عوامل زیادی آن ر ا تحت تاثیر قرار می دهند. اما میزان بروز دوقلوزائی در زنان بالاتر از 35 سال و چاق بیشتر است. مصرف برخی از داروها در مرحله پیش از تخمك گذاری سیكل ماهانه فراوانی دوقلوهای دی زیگوت را افزایش می دهد (ازجمله اپیوئیدها و داروهای القا كننده تخمك گذاری مثل كلومیفن و .(GNRH, FSH بارداری دوقلوئی عوارضی دارند كه ازجمله آنها می توان زایمان زودرس(كه 10-7 بار در دوقلوئی شایع تر از یك قلو است)، هیدرآمنیوس (كه در اثر انتقال خون جنین به جنین به همراه اختلاف رشد جنین ها بوجود می آید ) و عدم تناسب كه به صورت تفاوت بارز در وزن دو نوزاد به میزان 20-25% تعریف می گردد و علت آن تفاوت سطح جفتی جنین ها و انتقال خون جنین به جنین است. تفاوت سطح هموگلوبین بند ناف دو نوزاد اگر بیش از پنج میلی گرم باشد نشانه سندرم انتقال خون بین جنین ها و عوارضی چون هیپر بیلی روبینمی است. ارتباط بین اختلاف وزن نوزادان دوقلو و عوارض دوقلوئی از 30سال پیش شناخته شده است. شیوع ناهمگونی وزن >25% در دوقلوئی6/8 % بود كه همراه با سن بارداری كمتر هنگام زایمان و میزان بالای مرگ و میر نوزادی است. ناهمگونی در دوقلوها ممكن است علامت م حدودیت رشد پاتولوژیك در یك قل باشد كه با وزن قل بزرگتر به عنوان اندكس مقایسه می شود همچنان كه اختلاف وزن بین دوقلوها افزایش می یابد مرگ و میر پری ناتال به طور متناسب با آن زیاد می شود. معمولا محدودیت سیمتریك است و معرف خطر بیشتری برای مرگ جنین است. معمولا پیدایش ناهمگونی زودرس در بارداری عوارض وخیم تری را به دنبال دارد . علت ناهمگونی وزن در دوقلوها نامشخص است، اما شواهد موجود معرف آن است كه اتیولوژی در دوقلوهای منوكوریونیك یا دی كوریونیك متفاوت است. در دوقلوی منوكوریونیك، ناهمگونی معمولاً همراه با آناستوموزهای عروقی جفت است كه سبب عدم تعادل همودینامیك بین دوقلوها می شود. كاهش فشار خونرسانی قل دهنده ممكن است منجر به نارسائی جفت و رشد شود. گاهی دوقلوهای منوكوریون از نظر اندازه ناهمگون هستند چون ناهنجاری های ساختمانی متفاوتی دارند. دوقلوهای دی كوریون ممكن است پتانسیل رشد ژنتیك متفاوتی داشته باشند، به ویژه اگر جفت آنها متفاوت باشد. هم چنین از آنجایی كه جفت ها مجزا هستند و نیازمند محل بیشتری برای كاشته شدن هستند، یك جفت ممكن است محل جایگزینی مناسبی نداشته باشد. انسیدانس ناهمگونی در سه قلوئی دو برابر دوقلوئی است بنابراین شلوغی داخل رحمی در محدودیت رشد جنین نقش دارد. هم چنین ضایعات جفتی در دوقلوهای دی كوریون ناهمگون در قل كوچكتر دیده می شود كه برخلاف دوقلوهای منوكوریون ناهمگون است .
برخی معتقدند تشخیص ناهمگونی وقتی داده می شود كه اندازه گیری دور شكم دوقلوها بیش از 20 میلی متر تفاوت داشته باشد . ناهمگونی وزن بیش از25-30% معمولا با محدودیت رشد در یك یا هر دوقل همراه است و به طور دقیق تری پیامد سو ء پری ناتال را پیشگوئی می كند. در مطالعه ای كه در سال 1999 در بیمارستان پاركلند انجام شد درصد ناهمگونی وزن به بیش از 40-50% رده بندی گردید. ، انسیدانس دیسترس تنفسی، IVH، تشنج، لوكومالاسی پری ونتریكولار، سپسیس و NEC (انتروكولیت نكروزان ) به طور مستقیم با درجه ناهمگونی وزن افزایش می یابد، به ویژه وقتی اختلاف وزن >25% باشد، خطر نسبی مرگ جنین هنگامی كه بیش از 30 % اختلاف وزن وجود دار د، به 5 برابر می رسد و اگر بالغ بر 40 % ناهمگونی وجود داشته باشد خطر به 18برابر خواهد رسید .