اغلب مردان و زنان در مقطعی از زندگیشان ، یک اختلال جنسی را تجربه می کنند . بعضی از اختلالات مثل کاهش میل جنسی و درد هنگام آمیزش در هر دو جنس رخ می دهد ؛ درحالی که ناتوانی جنسی مختص مرد و واژینیسموس مختص زن است . در این بخش، اختلالات جنسی مردان و زنان را به طور اجمالی شرح می‌دهیم .
شایعترین اختلال جنسی که هر دو جنس را تحت تأثیر قرار میدهد ، کاهش میل جنسی است. این مسئله اغلب، پاسخ طبیعی به تغییرات میزان هورمونهاست ولی می‌تواند علل دیگری نیز داشته باشد .
اختلالات شایع دیگر در آمیزش با شریک جنسی، شامل نرسیدن به ارگاسم در زنان و ناتوانی جنسی (عدم توانایی نعوظ در مردان) و انزال زودرس در مردان است. ممکن است یک اختلال جنسی در ابتدا به علت یک بیماری بدنی رخ دهد ولی ناتوانی روانی متعاقب آن می‌تواند به عامل اولیه کمک کند . بعضی مواقع ، اختلال جنسی در یکی از زوج‌ها به علت پاسخ یا رفتار همسر اوست . به همین دلیل اکثر پزشکان از هر دوی آنها برای شرکت در مشاوره و درمان دعوت می‌کنند.
کاهش میل جنسی مردان و زنان
فرد مبتلا به این اختلال، علاقه به اعمال جنسی را از دست داده، احساس حین اعمال جنسی ندارد و لذتی نمی‌برد . این اختلال بسیار شایع است؛ ولی کاهش طولانی مدت میل جنسی در یک فرد می‌تواند باعث ناراحتی در او یا همسرش شود . میل جنسی تا حدی توسط هورمونهای جنسی کنترل می‌شود . این هورمون‌ها با افزایش سن، کاهش می‌یابند ، بنابراین میل جنسی نیز با گذشت سن، کاهش می‌یابد . مردان معمولا در سنین بعد از بلوغ تا قبل از ۳۰ سالگی به اوج میل جنسی می‌رسند ، ولی در زنان این مسئله در سنین بین ۳۰ تا ۶۰ سال در اوج خود قرار دارد. در افراد مختلف میزان میل جنسی با هم فرق می‌کند ؛ به همین دلیل هیچ گاه نباید افراد را با هم مقایسه کرد .
عامل ایجاد بیماری بسیاری از زنان بعد از زایمان، جراحی اعضای تناسلی یا در حاملگی دچار کاهش موقت میل جنسی می‌شوند. در زنان یائسه هم ممکن است به دو علت این مسئله پدید آید : نوسانات در هورمونهای جنسی در یائسگی و همچنین پاسخ احساسی به یائسگی . بسیاری از زنان نوسانات منظمی در میل جنسی شان دارند که به علت تغییرات هورمونی در طول دوره قاعدگی است .
بعضی از اختلالات روانی نیز باعث شعله ور شدن این اختلال در زن و مرد می شوند . این اختلالات عبارتند از : اختلالات اضطرابی، افسردگی، استرس و اشکالات عمومی در برقراری ارتباط . گفتنی ست کاهش میل جنسی شاید به علت عوارض بعضی داروها از قبیل قرص های جلوگیری از بارداری ، ضد افسردگی ها و بعضی از ضد فشارخون ها مانند بتابلوکرها ( پروپرانولول و آتنولول ) باشد. نوشیدن مقادیر زیاد الکل نیز می‌تواند این حالت را پدید آورد .
از دیگر علل ممکن، می‌توان به بیماری و خستگی اشاره کرد . به ندرت بعضی از اختلالات ژنتیکی مانند سندرم کلاین فلتر نیز وجود دارد که تنها مردان را تحت تأثیر قرار میدهد و باعث کاهش هورمونهای جنسی می شود.
چه کار می توانید بکنید ؟
ممکن است بتوانید علت این اختلال را در خودتان پیدا کنید . اگر شک دارید که استرس یا نوشیدن الکل باعث این حالت شده سعی کنید روش زندگی تان را تغییر دهید.
اگر فکر می‌کنید که هنگام برقراری ارتباط در رابطه جنسی مشکلی وجود دارد آن را با همسرتان در میان بگذارید. اگر نتوانستید مشکل را حل کنید با پزشکتان مشورت کنید.
پزشک چه کاری می تواند انجام دهد ؟
پزشکتان درباره روش زندگی و نحوه ارتباطتان با شما صحبت می‌کند تا بتواند عوامل کمک‌کننده به بهبودی شرایط را شناسایی کند. اگر پزشک به عوامل بدنی شک کند، از آزمایشات مختلفی استفاده خواهد کرد . مثلا از آزمایش خون برای سنجش میزان هورمونهای جنسی مرد استفاده می‌کند . اگر کاهش میل جنسی به علت مصرف دارو باشد ، پزشک شما می‌تواند آن را تغییر دهد . همچنین می تواند تغییراتی را در روش زندگی تان توصیه کند . مثلا کاهش استرس و اضطراب و قطع مصرف الکل . اگر به نظر برسد که مشکل شما به علت مسایل روانی باشد ، احتمالا سکس درمانی را به شما و همسرتان توصیه می کند .
اکثر افرادی که برای این اختلالات به پزشک مراجعه می کنند، به طور موفقیت آمیزی درمان می‌شوند .
نرسیدن به ارگاسم چگونه است ؟
عوامل این اختلال معمولا روانی است . این اختلال ، شایعترین اختلال جنسی در زنان است و بیش از نیمی از زنان در طول زندگی خود این حالت را تجربه کرده‌اند. در کمتر از ۱۰٪ مردان نیز این حالت گزارش شده است .
عامل ایجاد بیماری :
عوامل روانی آن عبارتند از : اضطراب درباره عملکرد جنسی ، ترس از حاملگی ، سابقه تجربه جنسی ناموفق ، سوءاستفاده قرار گرفتن جنسی و ذهنی در بچگی و ترس از اعمال جنسی که می‌تواند در نتیجه تربیت محدود درباره مسائل جنسی باشد . شیوه نادرست اعمال جنسی در یکی از زوجین هم می‌تواند باعث این اختلال شود . در بیشتر موارد ، وقت کافی برای برانگیختگی زن ، صرف نمی شود . شیوه نادرست اعمال جنسی معمولا در بین زوج‌های جوان شایع است زیرا هنوز به پاسخ های جنسی یکدیگر آشنا نشده اند ؛ اختلال می تواند به علت کم تجربگی و یا ارتباط کم بین زوجین نیز باشد. بعضی از اختلالات طولانی مدتی که به اعصاب آسیب وارد می کنند می توانند باعث نرسیدن به ارگاسم شوند مانند دیابت یا بیماری قند ؛ بعضی از داروهای ضد افسردگی و ضد فشار خون مانند بتابلوکرها ( پروپرانولول ) می توانند باعث کاهش میل جنسی و در نتیجه نرسیدن به ارگاسم شوند . نوشیدن الکل نیز این حالت را ایجاد می‌کند .
چه کاری ممکن است برای نرسیدن به ارگاسم انجام شود ؟
اگر شما یا همسرتان مکررا دچار نرسیدن به ارگاسم می‌شوید باید این موضوع را با یکدیگر در میان بگذارید .
اگر موضوع حل نشد باید به پزشکتان نیز بگویید . اگر این حالت به علت اختلالات روانی یا روش‌های نادرست جنسی باشد، با سکس درمانی بهبود می‌یابد . اما اگر به علت آسیب اعصاب باشد معمولا دائمی خواهد بود. درمان نرسیدن به ارگاسم در بسیاری از افراد موفقیت آمیز است .