اسپرم شسته شده به دقت داخل رحم قرار داده می‌شود. این روش تلقیح داخل رحمی یا IUI است.
لقاح مصنوعی چیست؟ آیا تلقیح مصنوعی برای شما مناسب است؟
اگر آلرژی به اسپرم دارید یا اگر زوج تان دارای اسپرم‌هایی با تحرک کم یا تعداد کم است، بدان معنی که اسپرم توانایی بارور کردن تخمک را ندارد (آلرژی به اسپرم)، این روش درمانی می‌تواند بسیار کمک کننده باشد. اما اگر تعداد اسپرم و تحرک آن واقعا کم است (خیلی کمتر است)، تزریق میکرواینجکشن یا تزریق اسپرم داخل تخمک (ICSI) درمان ارجح است.
همچنین تلقیح مصنوعی می‌تواند به زوج‌هایی با مشکل باروری با علت ناشناخته نیز کمک کند.
چه چیزی انتظار می‌رود؟
برای افزایش احتمال بارداری، پزشک احتمالا از شما می‌خواهد که داروی باروری را قبل از انجام تلقیح مصنوعی مصرف کنید. شما در ابتدای سیکل قاعدگی خود این دارو‌ها را مصرف می‌کنید تا تخمدان‌ها را به منظور آزادسازی چند تخمک بالغ برای لقاح تحریک کنید (به طور معمول تنها یک تخمک در ماه آزاد می‌کنید).
برای تشخیص زمان تخمک‌گذاری می‌توانید از یک کیت تشخیص تخمک‌گذاری استفاده کنید. همچنین پزشک متخصص زنان ممکن است سونوگرافی انجام دهد تا از زمان تخمک‌گذاری‌تان اطلاع پیدا کند؛ بنابراین او می‌تواند از تخمک‌های آزاد شده برای تلقیح استفاده کند. گاهی اوقات، پزشک متخصص زنان جهت القای تخمک‌گذاری به شما دارو می‌دهد. هنگامی که شما تخمک‌گذاری کردید، زوج‌تان یک نمونه اسپرم تولید می‌کند، که «شسته» خواهد شد؛ یک فرایند که سر سخت‌ترین اسپرم‌ها را در مقدار کمی از مایع منتقل و متمرکز می‌کند. پزشک متخصص زنان با استفاده از یک کاتتر، اسپرم‌های متراکم را به‌طور مستقیم از دهانه رحم به داخل رحم‌تان می‌ریزد. شما می‌توانید حدود دو هفته بعد تست بارداری بدهید.
برای بسیاری از زوج‌ها تلقیح مصنوعی اولین قدم در درمان است، زیرا این روش از تکنولوژی‌های کمکی تولیدمثلی (ART)، مانند لقاح آزمایشگاهی (IVF) که اغلب با خونریزی همراه است و علت آن را «خونریزی لانه گزینی» می دانند ، کمتر تهاجمی بوده و ارزان‌تر است. همچنین، زوج‌هایی با مشکلات ناباروری مردان از طریق تلقیح مصنوعی، نسبت به زمانی که فقط از زمان‌بندی مقاربت استفاده می‌کنند، آسان‌تر باردار می‌شوند و زوج‌هایی با مشکلات ناباروری غیر قابل توضیح، زمانی که از روش تلقیح مصنوعی استفاده می‌کنند، در مقایسه با زمانی که تنها داروهای باروری را مورد استفاده قرار می‌دهند، شانس بیشتری برای بارداری دارند. این روش اجازه می‌دهد تا لقاح به طور طبیعی در داخل بدن شما اتفاق بیفتد.
از آنجا که زمان تلقیح بسیار مهم و حیاتی است، زوج‌تان باید به سرعت قادر باشد که با خودارضایی در مطب و ریختن مایع حاصل در یک ظرف، یک نمونه اسپرم را در اختیار پزشک قرار دهد. همچنین هر دو نیز باید در لحظه دقیق تخمک‌گذاری در دسترس و آماده رفتن به مطب پزشک باشید. معمولا، شما از حدود 24 تا 36 ساعت قبل از تخمک‌گذاری نزد پزشک حضور بیابید.
طول مدت درمان
تلقیح کمتر از یک ساعت طول می‌کشد، اما ممکن است نیاز باشد به مدت حدوداً یک هفته قبل از تخمک‌گذاری نیز از دارو استفاده کنید. بسته به علت ناباروری، اکثر زنان قبل از باردار شدن یا تلاش برای امتحان یکی دیگر از روش‌های درمان، تحت سه تا شش چرخه تلقیح مصنوعی قرار می‌گیرند.
میزان موفقیت
میزان موفقیت شما و زوج‌تان به مشکل باروری و سن شما بستگی دارد. اکثر زوج‌ها که این روش را به کار می‌گیرند، به نوبه خود در هر چرخه از 5 تا 20 درصد احتمال باردار شدن دارند. اگر از داروهای باروری همراه با این روش استفاده کنید، شانس بارداری‌تان نزدیک به 20 درصد خواهد بود.