پسوریازیس تناسلی

پسوریازیس یک بیماری پوستی خودایمنی می باشد. این بیماری با ایجاد برجستگی، قرمزی و فلس بر روی سطح پوست خود را نشان می دهد. این وضعیت می تواند در هر جای از بدن، از جمله ناحیه تناسلی رخ دهد. در این  صورت به آن پسوریازیس تناسلی گفته خواهد شد. شدت این ضایعات پوستی نیز در افراد مختلف متفاوت است.

 در این مطلب به بررسی موضواعات زیر پرداخته ایم:

• علائم پسوریازیس تناسلی
• درمان و بهداشت جنسی
• علل پسوریازیس

علائم پسوریازیس تناسلی

پسوریازیس تناسلی یکی از ناراحت کننده ترین اشکال بیماری پسوریازیس است. چون ناحیه تناسلی پوست بسیار حساسی دارد به همین خاطر حتی کوچکترین ضایعات نیز ممکن است مشکلات فراوان ایجاد کند.

پسوریازیس معکوس رایج ترین نوع پسوریازیس موجود در کشاله ران و ناحیه تناسلی است. فردی که به پسوریازیس معکوس مبتلا می شود، معمولا لکه های صاف، خشک و قرمز بر روی پوست خود خواهد داشت. پسوریازیس معکوس است که اغلب دردناک تر از انواع دیگر پسوریازیس است موجب می شود منطقه مبتلا درد و خارش زیادی داشته باشد.

مناطق مختلف ناحیه تناسلی ممکن است تحت تاثیر پسوریازیس قرار بگیرند. این مناطق عبارتند از:

• برجستگی عانه (پوبیس): منطقه بالای اندام تناسلی مردان و زنان
• بالای ران: پسوریازیس متشکل از تکه های کوچک و گرد بسیاری است که قرمز و پوسته پوسته می باشند. پسوریازیس در این مناطق به راحتی تحریک می شود. به ویژه  در آن دسته از افرادی که هنگام راه رفتن ران هایشان به هم تماس دارد.
• چین بین ران و کشاله ران: پسوریازیس در چین بین ران و کشاله ران پوسته پوسته ایجاد نمی کند و ضایعاتش قرمز مایل به سفید است. پوست این ناحیه ممکن است  شکاف یا ترک خورده شود. کسانی که اضافه وزن دارند یا ورزش می کنند ممکن است به عفونتی مبتلا شوند که شبیه به یک عفونت قارچی روی پوست است. این عفونت نباید با پسوریازیس اشتباه گرفته شود.

پسوریازیس تناسلی می تواند هم در مردان و هم در زنان ایجاد شود. یعنی مخصوص جنسیت خاصی نیست. اما شکل ظاهری ضایعات ایجاد شده در آن ها می تواند به ترتیب زیر متفاوت باشد.

• ضایعات پسوریازیس فرج معمولا دارای ظاهر صاف است و قرمزی غیر پوسته پوسته دارد. خاراندن منطقه می تواند باعث عفونت و ایجاد خشکی شده که هر دو این عوامل در ضخیم شدن پوست و خارش بیشتر نقش دارند. پسوریازیس تناسلی در زنان معمولا بر روی پوست بیرونی واژن تاثیر می گذارد. در اغلب موارد، پسوریازیس به غشاهای مخاطی واژن سرایت نمی کند.
• پسوریازیس آلت تناسلی مردان ممکن است تکه های بسیار زیاد، کوچک و قرمزی را بر روی سر آلت و یا منطقه استوانه ای شکل آن ایجاد کند. پوست این ناحیه ممکن است پوسته پوسته داشته باشد یا صاف و براق باشد.

علاوه بر نواحی تناسلی، این بیماری می تواند مقعد و پوست اطراف آن را نیز دست خوش تغییر کند. پسوریازیس در نزدیکی مقعد قرمزی بدون پوسته پوسته ایجاد کرده و معمولا فرد در معرض ابتلا، خارش نیز دارد. علائم این بیماری روی مقعد می تواند با عفونت مخمر، خارش هموروئیدی، و هجوم کرمک اشتباه گرفته شود.

در صورت وجود هر کدام از بیماری های ذکر شده در بالا، درمان پسوریازیس پیچیده می شود. معاینه رکتوم و کشت میکروبی پوست می تواند به تشخیص این بیماری ها و ایجاد  افتراق بین آن ها و پسوریازیس کمک کند. پسوریازیس در چین باسن نیز قرمزی بدون پوسته پوسته و یا قرمز با فلس بسیار زیاد ایجاد می کند.

درمان و بهداشت جنسی

درمان پسوریازیس تناسلی در برخی موارد دشوار است. اما به طور معمول این بیماری به خوبی به اغلب گزینه های درمان پاسخ می دهد. پوست ناحیه تناسلی بسیار نازک و حساس است. بنابراین افراد مبتلا به پسوریازیس تناسلی باید مراقبت های ویژه ای را با توجه به گزینه های درمانی آن مد نظر داشته باشند. افراد باید از کرم های موضعی برای جلوگیری از نازک تر شدن پوست و ایجاد ترک های صورتی بر روی آن استفاده کنند.

از بین بردن خارش و ناراحتی ناشی از این بیماری ساده است. اما درمان ضایعات سخت تر می باشد. در گام اول منطقه آسیب دیده باید مرطوب نگه داشته شده و از درمان های موضعی یا نور فرا بنفش (UV) استفاده شود.

به طور کلی درمان های  پسوریازیس تناسلی عبارتند از:

داروهای موضعی: کورتیکواستروئیدها ضعیف برای درمان این بیماری در ناحیه تناسلی استفاده می شود. استفاده طولانی مدت از کورتیکواستروئیدهای موضعی می تواند موجب  نازک شدن دائمی پوست شده و ترک هایی شبیه به ترک های زایمان ایجاد کند. استفاده از مرطوب کننده می تواند در حفظ رطوبت این منطقه مفید باشد. در هنگام خرید مرطوب کننده دقت کنید که عطر و رایحه نداشته باشد. عطر و رایحه کرم می تواند باعث خشکی و سوزش بیشتر شود. کرم و پماد ویتامین D احتمال تحریک را کمتر می کند.

نوردرمانی با UV: در شرایط خاص برای درمان پسوریازیس دستگاه تناسلی از نوردرمانی استفاده می شود. فقط باید دقت شود که شدت نور استفاده شده برای درمان پسوریازیس تناسلی باید کمتر از شدت نوری باشد که برای درمان پسوریازیس در سایر نقاط بدن استفاده می شود. نور بیش از حد می تواند پوست ناحیه تناسلی را بسوزاند. ضمن این که استفاده از نرم کننده و مرطوب کننده می تواند مانند یک لایه محافظ بوده و مانع کاهش آب پوست شود.

مهار کننده های نورین: تاکرولیموس و پیمکرولیموس در درمان پسوریازیس دستگاه تناسلی مفید هستند و عوارض جانبی مانند نازک شدن پوست را ایجاد نمی کنند. گرچه آنها  می توانند، باعث ایجاد احساس ناراحت کننده سوزش شده و عفونت های جنسی مانند تبخال یا زگیل های ویروسی را مجددا فعال کنند.

در برخی موارد، پزشکان داروی خوراکی تجویز می کنند. داروهای پسوریازیس تناسلی می تواند عوارض جانبی مانند موارد زیر داشته باشند:

• تحریک
• سردرد
• بی خوابی
• تب
• اسهال

فرد مبتلا به پسوریازیس تناسلی باید هر گونه علائمی که بعد از مصرف دارو احساس می کند را به پزشک اطلاع دهد. این کار نه تنها برای اطمینان از مناسب بودن درمان است بلکه برای رد بیماری های دیگر از جمله بیماری های مقاربتی مفید است.

پسوریازیس تناسلی ممکن است بعد از ایجاد اصطکاک در طول مقاربت جنسی بدتر شود. تماس با مواد محرک خاص نیز ممکن است به شعله ور شدن آن کمک کند.

این محرک عبارتند از:

• ادرار
• مدفوع
• لباس تنگ

سلامت جنسی

استفاده از کاندوم در حین مقاربت، برای کاهش ناراحتی بالقوه موثر است. این پوشش همچنین یک مانع برای جلوگیری از برخورد پوست به پوست و مایع به پوست، که باعث کاهش تحریک بیشتر می شود، محسوب خواهد شد. پس از مقاربت، افراد مبتلا به پسوریازیس تناسلی باید منطقه تناسلی را پاک کرده و اگر داروی موضعی قبل از رابطه جنسی استفاده کرده اند، مجددا آن را شارژ کنند.

از آن جا که سوزش بعد از رابطه جنسی در این افراد شایع است، بنابراین پیشنهاد می شود که صادقانه مشکل خود را با شریک زندگیتان مطرح کنید. این را در نظر داشته باشید که پسوریازیس تناسلی از طریق تماس پوست به پوست منتقل نمی شود.

علل پسوریازیس

چندین نوع مختلف پسوریازیس وجود دارد که هر کدام به علل مختلفی ایجاد می شود. به همین دلیل معلوم نیست که دقیقا چه چیزی باعث پسوریازیس می شود. اما نقص در سیستم ایمنی بدن و ژنتیک فرد، نقش کلیدی در توسعه این بیماری دارند.

سیستم ایمنی بدن در این حالت تعداد سلول های پوست سالم (سلول های T) و سایر سلول های سفید خون را بیش از حد معمول افزایش می دهد. این چرخه در حال انجام، باعث می شود سلول های جدید پوست به جای هر هفته، هر روز به بیرونی ترین لایه پوست فرستاده شوند. از طرفی بدن هم توانایی ریختن سلول های پیر را ندارد. بنابراین لایه ای از تجمع سلول های پیر و جوان در پوست ایجاد می شود.

با توجه به گزارش بنیاد National Psoriasis Foundation حداقل ۱۰ درصد از افراد ژنی را به ارث می برند که می تواند در نهایت به پسوریازیس منجر شود. فقط ۲/۳ درصد از این افراد بیمار می شوند. اما حدود یک سوم از آن ها در اعضای خانواده خود یک نفر بیمار را دارند.

تصور بر این است که افرادی که به پسوریازیس مبتلا می شوند دارای ترکیبی خاصی از ژن ها و محرک های خارجی می باشند.

محرک های پسوریازیس عبارتند از:

• عفونت هایی نظیر گلودرد میکروبی و یا عفونت های پوستی
• آسیب پوست، مانند بریدگی یا خراش، نیش حشرات، و یا آفتاب سوختگی شدید
• استرس و دیگر عوامل محیطی
• هوای سرد
• سیگار کشیدن
• مصرف زیاد الکل
• برخی از داروها از جمله لیتیوم، داروهای فشار خون، مانند مسدود کننده های بتا، داروهای ضد مالاریا و یدید

علائم واقعی پسوریازیس از فردی به فرد دیگر متفاوت است. اما چند علامت شایع عبارتند از:

• تکه های قرمز پوست پوشش داده شده با فلس های نقره ای
• نقاط پوسته پوسته شده کوچک، که معمولا در کودکان دیده می شود
• خشکی و ترک پوست که ممکن است در معرض ابتلا به خونریزی باشند
• خارش، سوزش یا درد
• ضخیم شدن، حفره دار شدن و یا شیار دار شدن ناخن
• تورم و سفتی مفاصل