اگر چه ممکن است صحبت کردن درباره تورم واژن و نواحی اطراف آن برای شما خجالت آور باشد، اما در واقعیت، این عارضه بسیاری از زنان را تحت تاثیر قرار داده است. تورم اطراف منطقه واژن می تواند در لب واژن (لبه های کوچک و لبه ها بزرگ، labia minora and labia majora) و یا دیواره واژن رخ دهد. تورم واژن ممکن است بر اثر آلرژی، عفونت های باکتریایی یا قارچی، کیست های کوچک ایجاد شود. برخی از زنان نیز تورم واژن را بعد از رابطه جنسی تجربه می کنند.  بسته به علت، تورم واژن می تواند با تحریک، ناراحتی هنگام دفع ادرار، حساس شدن، درد، ترشح و سوزش همراه باشد.

در بسیاری از موارد نیازی نیست در مورد تورم واژن ( تورم مهبل ) نگران باشید زیرا برخی از داروهای موثر وجود دارند که می توانند به شما در تسکین علائم و کاهش تورم کمک کنند. که باید به متخصص زنان مراجعه کنید.

علل احتمالی تورم واژن

واژینیت

التهاب واژن، یا ولوواژینیت، یکی از علل تورم در اطراف مهبل است. واژینیت التهاب واژن است و می تواند زنان و دختران را در تمام سنین درگیر کرده و موجب تورم واژن شود. انواع شایع واژینیت واژینوز عبارتند از عفونت های قارچی و باکتریایی ناشی از بیماری های مقاربتی.

واژینیت به دلایل مختلفی از جمله عفونت (باکتریایی و قارچی)، صابون های معطر که سطوح pH واژن را دچار اختلال می کنند و یا نازک شدن پوشش واژن به دلیل کاهش هورمون استروژن در طول یائسگی ایجاد می شود. علاوه بر این کاهش هورمون استروژن باعث می شود پوست این ناحیه از بدن بیشتر مستعد تحریک و التهاب شود.

برخی از علائم واژینیت عبارتند از: التهاب و تورم ناحیه واژن، خارش، ترشحات واژن، ناراحتی هنگام دفع ادرار و بوی بد واژن

راهنمایی های زیر می تواند از ایجاد التهاب مهبل و تورم واژن جلوگیری کند:

•     اجتناب از مصرف اسپری های بهداشتی و هر ماده دیگری بر روی ناحیه تناسلی که حاوی عطر و اسانس است.
•     پوشیدن لباس های زیر گشاد و پنبه ای.
•     تمیز نگه داشتن ناحیه تناسلی. برای این منظور پس از شستشو، باید خود را با دستمال خشک کنید. هرگز دستمال را از عقب به جلو نکشید چون ممکن است منجر به گسترش عفونت و تورم واژن شود.

عفونت قارچی

تورم واژن یکی از نشانه های عفونت قارچی است. مهبل، خود شامل تعداد زیادی سلول مخمر و باکتری است که سطح آن ها متعادل است. اگر این تعادل مختل شود می تواند به یک عفونت قارچی واژن، (کاندیدیازیس واژن) منجر شود. این عفونت ها معمولا به تورم واژن منتهی می شوند. کاندیدیازیس از رشد بیش از حد کاندیدا آلبیکنس قارچی ایجاد می شود و می تواند ناراحتی و تورم را در اطراف ناحیه واژن شما ایجاد کند.

سایر علائم عفونت قارچی شامل قرمزی، خارش در اطراف لب واژن، درد هنگام دفع ادرار، بثورات جلدی و ترشحات سفید رنگ و بدون بو واژن می باشد.

عفونت های باکتریایی

تورم واژن گاهی اوقات می تواند بر اثر ابتلا به واژینوز باکتریال (BV) به وجود آید. عفونت های باکتریایی می توانند به واژینوز باکتریال (BV)، که باعث ایجاد ناراحتی و تورم اطراف دهانه واژن می شوند، تبدیل شوند. بر خلاف عفونت های قارچی، عفونت های باکتریایی واژن معمولا خود را به وسیله یک ترشح شیری رنگ سفید یا خاکستری با بوی بد نشان می دهد. شما همچنین ممکن است سوزش، خارش یا احساس درد هنگام دفع ادرار را در ناحیه واژن تجربه کنید.

واژینوز باکتریایی زمانی که بین باکتری های “خوب” و “بد” در مهبل (واژن) عدم تعادل ایجاد شود، اتفاق می افتد. این بیماری نوعی عفونت واژن مشترک تجربه شده توسط زنان است که از نظر جنسی فعال هستند.

کیست بارتولن و آبسه

قرمزی و تورم واژن می تواند به علت یک کیست به نام کیست بارتولن ایجاد شود. غدد بارتولن در هر طرف دهانه واژن واقع شده و از آن مایعی که واژن را روان می کند، خارج می شود. هنگامی که راه این غده به دهانه مسدود می شود، مایع تولید شده در غدد می ماند و یک توده متورم، حساس و دردناک در واژن ایجاد می کند. این توده باعث درد در هنگام راه رفتن و نشستن می شود.

آلرژی

اگر لب واژن تورم دارد می تواند نشان از یک واکنش آلرژیک به لباس، غذا یا یک جسم خارجی که در تماس با مهبل (واژن) است، باشد. این نوع از تورم واژن معمولا همراه با ترشحات نیست.

حساسیت به لاتکس (ماده ای که عموما برای تولید کاندوم از آن استفاده می شود) می تواند کهیر، تورم و حتی یک واکنش آنافیلاکتیک (تورم گلو که می تواند منجر به مرگ شود) ایجاد کند. اگر فکر می کنید لاتکس باعث تورم واژن شده است از همسر خود بخواهید تا از کاندوم های بدون لاتکس استفاده کند.

برخی از زنان نیز به اسپرم حساسیت دارند. حساسیت اسپرم می تواند باعث تورم، خارش، درد، قرمزی و احساس سوزش در اطراف ناحیه واژن شود. این نوع آلرژی هم مانند سایر آلرژی ها نیاز به شناسایی ماده ای دارد که به آن حساس هستید. پس از شناسایی از تماس آن با بدن خود جلوگیری کرده و آلرژی را درمان کنید.

بارداری

بسیاری از زنان باردار در سه ماهه دوم یا سوم بارداری متوجه می شوند که لب واژنشان متورم شده است. این عارضه ممکن است به خاطر افزایش جریان خون به ناحیه واژن و تضعیف عضلات اطراف مهبل (واژن) ایجاد شود.

روش هایی برای از بین بردن تورم واژن در دوران بارداری وجود دارد. به عنوان مثال، برخی از زنان از کمپرس سرد برای از بین بردن هر گونه تورم و خارش واژن استفاده می کنند. شما همچنین می توانید رور به روی دیوار دراز کشیده و پاهای خود را مدتی به دیوار تکیه دهید این کار باعث کاهش جریان خود در نیم تنه پایینی شده و می تواند تورم واژن را از بین ببرد. شنا کردن هم می تواند فشار لگن را کم کرده و برای کاهش تورم واژن مفید باشد.

بیماری های مقاربتی (STD ها)

قرمزی و تورم لبه واژن می تواند یک نشانه از بیماری مقاربتی باشد. به گفته متخصص زنان ، علائم بسیاری از بیماریهای مقاربتی شبیه به عفونت قارچی است. بیماریهای مقاربتی در صورتی که درمان نشوند، می توانند به عوارضی منجر شوند. بنابراین، در صورت ابتلا به هر نوع بیماری مقاربتی حتما با پزشک مشورت کنید.

تورم واژن بعد از رابطه جنسی

رابطه جنسی می تواند باعث ایجاد تورم و درد در ناحیه واژن شود. این نوع تورم می توانند از دلایل زیر ناشی شود:

•     آلرژی به لاتکس
•     آلرژی به مایع منی
•     عفونت واژن
•     کیست بارتولن

گاهی اوقات، اصطکاک ایجاد شده در رابطه جنسی، می تواند به بافت اطراف مهبل و دیواره واژن آسیب رسانده و آن نواحی را تحریک و متورم کند.

بیماری کرون تناسلی

بیماری کرون یک بیماری التهابی روده است. بیماران گرانولوم ( ضایعات کوچک چرکی با التهاب کم که متشکل از رگ های خونی کوچک است) زخم در روده را تجربه می کنند. به گفته دکتر کالوم لیون، متخصص پوست، بیماری کرون تناسلی، بیماری پوستی است که به دلیل تاثیر گرانولوم در پوست اطراف ناحیه تناسلی ایجاد می شود. تورم واژن در بیماری کرون تناسلی، به دلیل انسداد عروق لنفاوی توسط گرانولوم ایجاد می شود. این وضعیت را به نام lymphangiopathy گرانولوماتوز و یا lymphoedema می شناسند. شایع ترین علامت بیماری کرون تناسلی، تورم لب واژن در یک یا هر دو طرف است.

سایر علائم بیماری کرون تناسلی عبارتند از:

•     برجستگی پوست
•     جوش و پلاک قرمز و دردناک در ناحیه واژن
•     عفونت باکتریایی ثانویه یا عفونت کاندیدا آلبیکنس

بیماری کرون تناسلی یک بیماری پیچیده است. به همین خاطر برای درمان باید به پزشک مراجعه کنید.