عفونت های دوران بارداری

عفونت های دوران حاملگی برای بررسی راحتتر در 2 دسته ی مقاربتی و غیر مقاربتی بررسی می شوند.

عفونت های مقاربتی که می توانند باعث عوارض حاملگی و آسیب جنین شوند شامل موارد زیر می باشند:

• کلامیدیا می تواند موجب آسیب به جنین و پارگی زود هنگام کیسه های جنینی شود که نتیجه ی آن زایمان زودهنگام خواهد بود.همچنین کلامیدیا می تواند موجب عفونت چشمی (کونژکتیویت ) در نوزاد شود.
• سوزاک در حاملگی می تواند موجب عفونت چشمی در نوزاد شود. 
• عامل سیفلیس(تروپونما پالیدوم ) می تواند از جفت عبور کرده و موجب عفونت در جنین شود که به آن سیفلیس مادرزادی گفته می شود.
• ایدز(HIV) می تواند در 1/4 از خانم های حامله که به ویروس ایدز آلوده می باشند و درمان نمی شوند ،به جنین نیز منتقل شود.به همین دلیل توصیه می شود این افراد داروهای ضد ویروسی را حتما استفاده کنند.در صورت مصرف zidovudine(نوعی داروی ضد ویروسی) این احتمال به 8% می رسد.ا گر درمان چند دارویی انجام گیرد این احتمال کمتر از 3% می باشد .پیشرفت ایدز در حاملگی چندان تغیری نمی کند.
• تبخال تناسلی (هرپس تناسلی) در هنگام زایمان می تواند به نوزاد منتقل شده و باعث عفونت های شدید مغز و سایر اعضای بدن شود که می تواند کشنده باشد .لذا توصیه می شود در صورتی که خانم های حامله دارای تب خال های واضح در واین می باشند از سزارین برای زایمان استفاده کنند.در صورتی که زخم های واضح وجود نداشته باشند احتمال انتقال ویروس به نوزاد بسیار کم است.

عفونت های غیرمقاربتی که می توانند موجب آسیب جنین شوند:

• سرخجه می تواند موجب نقایص مادر زادی در قلب ،مشکلات شنوایی و یا اختلال رشد و تکامل در چنین شود.
• سیتومگالو ویروس(CMV) می تواند از طریق جفت به جنین منقل شده و باعث آسیب کبد و مغز شود.
• آبله مرغان یا زونا می تواند در طی حاملگی احتمال سقط و یا آسیب دست ها و یا پاها را در نوزاد بالا می برد.کوچکی سر و کند ذهنی نوزاد می تواند از عوارض دیگر آبله مرغان در طی حاملگی باشد .
• توکسوپلاسموز که یک نوع عفونت انگلی می باشد می تواند باعث نقایص مادرزادی ،سقط و یا مرگ جنین شود.
• عفونت باکتریای واژن مانند واژینوز باکتریال می تواند موجب پارگی زودهنگام کیسه ی آب مادر و زایمان زودرس شود.
• عفونت های ادراری نیز می توانند موجب زایمان زودرس شوند.

هپاتیت ها از جمله هپاتیت B می توانند از طریق جفت به جنین منتقل شده و باعث آلودگی جنین شوند. احتمال انتقال هپاتیت Cدر طی حاملگی به جنین بسیار کم است ولی این احتمال در مورد هپاتیت B بسیار بالا بوده و تقریبا تعداد زیادی از کسانی که با ویروس هپاتیت B  آلوده شده اند آن را از مادر خود گرفته اند.

برای درمان عفون های میکروبی پزشکان معمولا عوارض دارو ها را با خطرات بیماری سنجیده و سپس تصمیم به درمان می گیرند.آنتی بیوتیک هایی مانند پنی سیلین ، سفالوسپورین ها  و اریترو مایسین در طی حاملگی منع مصرف ندارند.از طرفی داروهایی مانند تتراسایکلین و فلوکوئینولون ها ممکن است موجب اختلالاتی در جنین شوند.