عفونت ادراری در زنان باردار، یکی از گرفتاری های مهمی است که اگر بموقع درمان نشود می تواند به زایمان زودرس، سقط جنین، کاهش رشد و کم خونی در زن حامله منجر شود.
بارداری تجربه شیرین و در عین حال دشواری برای هر زنی محسوب می‌شود. تغییرات هورمونی ناشی از بارداری، ساختار فیزیولوژیک بدن را دگرگون می‌کند.
تهوع، استفراغ، سردرد، احساس کسالت و خستگی از عوارض بسیار شایع و معمول است که در تعداد کثیری از زنان باردار مشاهده می شود و تقریبا بی خطر بوده و با استراحت، تغییر غذا و آموزش های ساده برطرف می شوند؛ اما بارداری فرآیندی خاص، حساس و پیچیده است که همیشه بخوبی و خوشی پیش نمی رود و مشکلاتی پدید می آید که شرایط را برای مادر و جنین داخل شکم دشوار می کند.
عفونت ادراری در زنان باردار، یکی از گرفتاری های مهمی است که اگر بموقع درمان نشود می تواند به زایمان زودرس، سقط جنین، کاهش رشد و کم خونی در زن حامله منجر شود.
شیوع عفونت ادراری در زنان باردار بالا می‌رود. رحم در حال رشد فشار زیادی به مثانه وارد می‌کند. از طرفی افزایش سطح هورمون‌های حاملگی نیز باعث شل و گشاد شدن حالب کلیه شده و سرعت جریان ادرار را کند می‌کند و سرعت خروج ادرار آهسته و احتمال احتباس باکتری‌ها و در نتیجه عفونت بیشتر می‌شود. عفونت ادراری با علائمی مانند سوزش ادرار، تکرر ادرار، احساس دفع دردناک، درد ناحیه لگن و... همراه است. عفونت ادراری ابتدا در مثانه بروز می‌کند؛ ولی اگر درمان نشود به دستگاه ادراری فوقانی یعنی کلیه‌ها خواهد رسید و بیماری خطرناکی به نام پیلونفریت را به‌وجود خواهد آورد. عفونت کلیه جزو موارد اورژانسی است و مادر باید در بیمارستان بستری شود. مادران مبتلا، با تب شدید، لرز، درد شکم، تهوع و استفراغ و وجود خون یا عفونت در ادرار مراجعه می‌کنند. عفونت کلیه ممکن است باعث زایمان زودرس شود. درمان عفونت ادراری تجویز آنتی‌بیوتیک است. گاهی عفونت ادراری در مادر باردار، راجعه (برگشت‌پذیر) است. این بیماران باید تا پایان بارداری از دارو استفاده کنند.