در نیمی از مبتلایان به نارسایی زودرس تخمدان، قاعدگی طبیعی است، معیارهای تشخیص اختلال قاعدگی در سه ماه اخیر و افزایش گنادوتروپین‌ها در سطح یائسگی است و این مشکل از علل ناباروری است.
شیوع نارسایی زودرس تخمدان در سنین کمتر از 35، یک در 250 نفر است، بروز این عارضه در سنین قبل از 40 سالگی به میزان یک درصد می رسد.
نارسایی زودرس تخمدان به معنی نارسایی تخمدان‌ها قبل از 40 سالگی است. در این عارضه کاهش اووسیت‌ها، عدم تولید فولیکول و استروژن و متعاقب آن ناباروری دیده می‌شود.
علل
در 75 تا 90 درصد موارد علل این مشکل ناشناخته است ولی مواجهه با اشعه یا داروهای توکسیک و بیماری اتوایمیون از علل احتمالی این مشکل هستند که در مرحله تحقیقاتی است.
نارسایی زودرس تخمدان‌ها به معنی قطع فعالیت تخمدان‌ها نیست و لزوما این افراد دچار قطع قاعدگی نمی‌شوند.
تشخیص
معیارهای تشخیص اختلال قاعدگی در سه ماه اخیر و افزایش گنادتروپین‌ها در سطح یائسگی است.
اغلب این افراد تا قبل از بروز مشکل نارسایی تخمدان،در دوران بلوغ قاعدگی‌های مرتب را تجربه کرده و مشکل خاصی قبل از نارسایی نداشته‌اند ولی ممکن است علائم وازوموتور ناشی از کمبود استروژن و نازایی را داشته باشند و یا بعد از بارداری یا قطع قرص‌های بارداری، آمنوره (قطع قاعدگی) را تجربه کنند.
در این بیماران به تدریج دیس پارونی (درد هنگام مقاربت) و واژینیت آتروفیک (تحلیل عضلات واژن) هم اضافه می‌شود.
در 50 درصد موارد به طور متناوب فعالیت تخمدانی و حتی قاعدگی ایجاد می‌شود. افسردگی و اضطراب از علائم اولیه این افراد است. دردهای عضلانی و کاهش میل جنسی هم در برخی بیماران دیده می‌شود.
در 50 درصد این افراد به طور گذرا تخمدان‌ها فعالیت تولید هورمون و رشد فولیکولی پیدا می‌کنند. در حدود 10 درصد موارد بارداری خود به خود به رغم مصرف قرص‌های ضد بارداری یا هورمون درمانی اتفاق می افتد.
در این بیماران، هورمون درمانی جایگزینی برای کنترل علائم وازوموتور (احساس گرما و گرفتگی)، پیشگیری از استئوپروز و مشکلات قلبی شروع می‌شود.