یکی از مشکلاتی که زنان باردار در طول دوران بارداری با آن مواجه هستند عفونت ادراری است که از شایعترین عفونتها و مشکلات این دوران محسوب میشود.
عفونت ادراری چیست و چه علائمی دارد؟
عفونت ادراری توسط میکروبی که به ادرار وارد شده ایجاد میشود و میتواند باعث موارد زیر شود:
عفونت باکتریایی بی علامت: در این حالت باکتریها در ادرار یافت میشود اما هیچ علامتی وجود ندارد.
عفونت مثانه: این در زنان باردار و غیر باردار شایع است. علائم آن درد هنگام ادرار و تکرر ادرار است. علائم دیگری مانند درد زیر شکم، وجود خون در ادرار و تب نیز ممکن است وجود داشته باشد.
عفونت کلیه: این عفونت غیرمعمول است اما ممکن است به عنوان یک عارضه التهاب مثانه و بدون علامت رخ دهد. علائم ممکن است شامل درد در کمر، تب، احساس تهوع و استفراغ و اسهال و وجود خون در ادرار باشد.
این علائم نشان می دهد که دستگاه ادراری تحتانی، یعنی مجرای ادرار و مثانه، گرفتار است؛ اما وقتی بیمار با نشانه هایی مانند تب و لرز، تعریق، تهوع و استفراغ، درد و حساسیت در پهلوها و حال عمومی خراب به پزشک مراجعه می کند، نشانه وخیم بودن اوضاع است؛ چون این علائم حکایت از این دارد که دستگاه ادراری فوقانی، یعنی کلیه ها و حالب ها، درگیر شده اند. در این موارد بیماران حتما باید در بیمارستان بستری شوند و آنتی بیوتیک وریدی دریافت کنند و کاملا تحت نظر باشند.
عفونت ادراری در چه مورادی در بارداران بیشتر دیده میشود؟
در واقع افرادی که دفع باکتری بدون علامت دارند بیشتر به این عارضه مبتلا میشوند. به همین دلیل، در ابتدای مراجعه به پزشک باید آزمایش کشت ادرار داده شود و اگر نشان داده شد که دفع باکتری وجود دارد باید درمان شود.
این درمان ریسک ابتلای مجدد به عفونت ادراری را کمتر میکند. در کل عفونت ادراری یکی از شایعترین عفونتها در دوران بارداری است و دفع باکتری در این افراد باید به سرعت و به صورت کامل درمان شود.
دیده شده است افرادی که دفع باکتری بدون علامت دارند بعدها در جریان بارداری ۲۵ درصد احتمال دارد به عفونت ادرار مبتلا شوند. این در شرایطی است که احتمال ابتلا به عفونت در افراد دیگر ۵ یا ۶ درصد است. از عوامل دیگری که در زنان باردار باعث عفونت ادرار میشود تغییرات هورمونی است که زنان باردار با آن روبهرو هستند.
این تغییرات هورمونی باعث میشود ماهیچههای سیستم ادراری شلتر شود و به دلیل ماندن ادرار بیشتر، این افراد برای عفونت ادراری مستعدتر خواهند بود. این در حالی است که وقتی رحم بزرگتر میشود بر سیستم ادراری فشار وارد میشود و باعث انباشت ادرار میشود که همین احتمال عفونت ادراری را بیشتر میکند.
برای پیشگیری چه موارد بهداشتی را باید رعایت کنیم؟
با مراجعه به موقع به پزشک باید آزمایشهای لازم صورت گیرد. نحوه شستوشو پس از دستشویی هم بسیار مهم است. یکی از مهمترین عواملی عفونت ادراری میکروبهای رودهای (اشریشیاکلا) هستند.
هنگام شستوشو قسمت مقعد باید طوری شسته شود که میکروبها به سمت بالا نیایند. در خانمهای باردار به محض سوزش ادرار و تکرر ادرار باید به پزشک مراجعه و آزمایش داده شود و در صورتی که عفونت در ادرار دیده شود، باید درمان شود.
نحوه درمان به چه صورت است؟
در این مورد به هیچ عنوان نباید خوددرمانی شود و باید حتما به پزشک مراجعه شود چون ممکن است داروهایی برای افرادی که عفونت ادراری دارند تجویز شود که در دوران بارداری مصرف آن داروها مجاز نیست. پس حتما باید با مراجعه به پزشک و انجام آزمایشهای لازم دارو مصرف شود.
همچنین دورههای درمانی مختلفی وجود دارد که باید تحت نظر پزشک صورت گیرد.
نکته دیگر اینکه افرادی که مکرر دچار عفونت ادرار میشوند لازم است در کل دوره بارداری درمان شوند. مثلا اگر ۳ دوره عفونت ادراری گرفته باشند لازم است بعد از آخرین دوره درمان به صورت همیشگی دارو مصرف کنند.
گروه پرخطر کدام است؟
افرادی که در دورانی غیر از دوران بارداری نیز به صورت مکرر دچار عفونت ادراری میشوند یا به طور مادرزادی یا در اثر برخی مشکلات دچار مشکل کلیوی شده اند جزو گروه های پرخطر قرار دارند و در مورد این افراد احتیاط بیشتری باید صورت گیرد.
نکته :هنگام برقراری رابطه زناشویی قبل و بعد از آن حتما مثانه خود را خالی کنند. استفاده از دوش واژینال ممنوع است. استفاده از ژل مرطوب کننده هنگام رابطه زناشویی نیز توصیه نمی شود، مگر این که ژل از نوع محلول در آب باشد. لباس های زیر باید نخی باشند و هر روز تعویض شوند. خانم های باردار باید حداقل هشت لیوان در روز آب مصرف کنند. همچنین افرادی که به عفونت ادراری مبتلا هستند باید مصرف مایعات خود را به مقدار زیادی بالا ببرند. رابطه زناشویی نامتعارف نیز ممکن است به عفونت های خطیر ادراری و رحم و لگن منجر شود
توجه...
افرادی که مشکلات کلیوی دارند و آنهایی که سنگ کلیه دارند برای ابتلا به عفونت ادراری مستعدتر از دیگران هستند. چنین افرادی حتما باید با مراجعه به پزشک برای آزمایش و پیشگیری و درمان اقدام کنند.