ممنوعیتی برای فرزندآوری بیماران مبتلا به MS وجود ندارد اما توصیه میشود این افراد از دوران قبل از بارداری تا زایمان و بعد از آن تحت نظر پزشک باشند.
در درجه اول توصیه میشود دو فرد که به بیماری MS مبتلا هستند با یکدیگر ازدواج نکنند اما اگر در شرایطی هستند که تمایل فراوان به ازدواج با هم دارند تاکید میشود تحت نظارت پزشک و در شرایط مناسب اقدام به فرزندآوری کنند.
به طور کلی ممنوعیتی برای فرزندآوری بیماران مبتلا به MS وجود ندارد : علت اختلال کروموزومی ارثی این بیماری تاکنون ثابت نشده است اما آمارهای جهانی نشان داده است استعداد ارثی 5 الی 10 درصد در این موضوع دخیل است و ممکن است فرزند نیز با این احتمال مبتلا به بیماری MS متولد شود. به زنان مبتلا به این بیماری تاکید میشود در زمان حمله MS، عود بیماری و... اقدام به فرزندآوری نکنند و حتما با پزشک خود هماهنگیهای لازم را انجام دهند.در دوران بارداری شانس عود بیماری به علت تغییرات هورمونی ایجاد شده کم است بعد از زایمان احتمال عود بیماری افزایش مییابد اما اگر بیمار تحت نظر پزشک باشند در اسرع وقت میتوان اقدامات درمانی مناسب را برای وی انجام داد.
اما اگر مادر در شرایط مناسب باشد و تحت استرسهای بعد از زایمان قرار نگیرد میتوان درمان را به مدت 6 الی 9 ماه به تعویق انداخت.مادران باید یکماه بعد از زایمان MRI انجام دهند این اقدام جهت بررسی بیشتر بیماری و وضعیت بیمار انجام میشود تا در صورت نیاز درمانها به موقع صورت پذیرد. اگر احتمال عود بیماری قبل از زایمان بالا باشد بیمار بعد از انجام MRI باید تحت درمان قرار بگیرد.
اما اگر احتمال عود بیماری قبل از زایمان پائین بوده و در دوران بارداری نیز عود نکرده باشد و مادر شیردهی داشته و کودک وی تنها از شیر مادر تغذیه کند درمانها را میتوان به تعویق انداخت.اگر مادر بعد از زایمان تحت استرس و فشارهای عصبی قرار نگیرد و در محیط آرام باشد بیماری به هیچ عنوان عود نخواهد کرد.
توصیه هایی به زنان ام اسی که قصد باردار شدن دارند
* خانمهایی که قصد باردار شدن دارند، نباید از داروهای تعدیل کننده سیر بیماری مثل آوونکس، ربیف، بتافرون و کوپاکسون استفاده کنند. همچنین مردان و زنانی که قصد بچه دار شدن دارند نباید از داروهای سرکوب کننده ایمنی مثل نوانترون استفاده کنند. اکثر پزشکان توصیه میکنند که این داروها باید یک ماه یا یک سیکل قبل از بارور شدن قطع شود، زیرا عوارض سوء بر روی جنین خواهند داشت.
* داروهای شیمی درمانی مثل ایموران (آزاتیوپیرین) یا متوتروکسات باید حداقل به مدت یک ماه قبل از بارور شدن در خانم و همسر او قطع شود. افرادی که تحت درمان با این داروها میباشند، حتما باید از روش مناسب جلوگیری استفاده کنند.
* اگر بیماری ام اس فعال است و بیمار قصد باردارشدن دارد، باید ابتدا بیماری او کنترل شود و سپس داروها را جهت باردار شدن قطع کند.
* در صورت باردار شدن، حتما پزشک متخصص زنان خود را در جریان بیماری خود قرار دهید.
* به نظر می رسد که حاملگی اثر محافظت کننده بر بیماری ام اس دارد، زیرا حاملگی باعث تغییراتی در سیستم ایمنی میشود.
* تعداد موارد عود یا حملات بیماری به خصوص در سه ماهه دوم و سوم حاملگی کاهش مییابد.
* در صورت بروز حمله ام اس در حین بارداری، استفاده از استروئیدها (کورتون) به خصوص بعد از سه ماه اول بلامانع است. البته این مساله باید طبق نظر متخصص زنان، نورولوژیست و متخصص اطفال صورت گیرد.
* ممکن است برخی علایم بیماری ام اس مثل خستگی، اختلالات مثانه و روده، به خصوص در سه ماهه سوم بارداری تشدید شود. بیماران باید توجه کنند که علیرغم مشکلات ادراری از مایعات فراوان استفاده کنند.
* در ماه های آخر بارداری به علت افزایش وزن، ممکن است مشکلات تعادل و راه رفتن بیمار بارزتر شود. برخی بیماران ترجیح میدهند در این زمان، از عصا یا ویلچر استفاده کنند.
* احتمال عفونت ادراری در خانم های باردار مبتلا به ام اس بیشتر است. برخی پزشکان، ماهانه بیماران خود را از این نظر بررسی میکنند
* با توجه به این که اکثر خانمهایی که باردار می شوند، در مراحل اولیه بیماری ام اس هستند، بعید است که اختلالات آنها به حدی باشد که شروع زایمان و انقباضات رحمی خود را حس نکنند.
* زنانی که مبتلا به فلج پاها یا هر چهار اندام هستند، در معرض خطر زایمان زودرس هستند.
* به زنان مبتلابه ام اس، باید آگاهی لازم در مورد افزایش میزان عفونتهای ادراری، یبوست، تشدید خستگی و مشکلات حرکتی در طی حاملگی داده شود.
* زایمان در خانم های مبتلا به ام اس با افراد دیگر تفاوت چندانی ندارد.
شیردهی در زنان مبتلا به ام اس
مادران مبتلا به «ام اس»، شیردهی به کودک خود را قطع نکنند.
در حالی که مادران مبتلا به ام اس، از شیر دادن به نوزادشان خودداری میکنند، پزشکان اعلام کردند که شیر دادن، احتمال برگشت بیماری ام اس را در این افراد کاهش میدهد.زنان مبتلا به ام اس که بدون استفاده از هیچ نوع دارو، حداقل تا دو ماه بعد از تولد نوزادان شیردهی میکنند، نسبت به بیمارانی که از شیردهی خودداری میکنند، حداقل تا یک سال بعد، احتمال برگشت بیماری کاهش مییابد.استفاده از هر گونه دارویی در حین دوران شیردهی، باید با نظر متخصص اطفال و نورولوژیست باشد.