تبخال تناسلی یک بیماری منتقل شونده از راه جنسی است که باعث زخم های کوچک دردناک در ناحیه تناسلی می شود. این علایم ممکن است با تب، خارش، سوزش و اشکال در ادرار کردن همراه شود. اما بسیاری زنانی که به این بیماری مبتلا هستند، متوجه آن نمی شوند زیرا یا تنها علایمی خفیف و موردی دارند، یا اصلا علامتی ندارند. ابتلا به تبخال تناسلی در زنان همچنین ممکن است با التهاب واژن،عفونت مجاری ادراری یا حتی هموروئید (بواسیر) اشتباه شود….
برای تبخال تناسلی علاجی وجودی ندارد اما با استفاده از داروها و تغییرات سبک زندگی، می توان علایم بیماری را کنترل کرد و شیوع بیماری را کاهش داد. مشاوره نیز به دلایل متعدد اهمیت دارد. تبخال تناسلی از راه آمیزش جنسی منتقل می شود و نمی توان آن را ریشه کن کرد. تشخیص تبخال تناسلی ممکن است باعث ناراحتی روانی شود و احساسات انزواجویی، گناه، یا خشم را در فرد برانگیزد. بیماران همچنین نیاز به کمک مداوم در مورد جنبه های جسمی ابتلا به تبخال تناسلی و اطلاعاتی در مورد پیشگیری از انتقال آن دارند.
تبخال تناسلی چیست؟
اغلب موارد تبخال تناسلی ناشی از ویروس ( Herpes Simplex Virus) هرپس سیمپلکس نوع ۲ (HSV-2) و برخی موارد ناشی از ویروس هرپس سیمپلکس نوع ۱ (HSV-1) است که باعث تبخال معمولی هم می شود. این ویروس ها پس از ورود به بدن درون دستگاه عصبی مخفی می شوند. این ویروس در زنان در اعصاب نزدیک ورودی دستگاه تناسلی خارجی جایگزین می شود. بعدها در زمانی ویروس دوباره فعال می شود و باعث عود کردن علایم می شود. گر چه دقیقا معلوم نیست که چه عواملی عود ویروس را باعث می شود اما عود ویروس با عوامل متعددی از جمله قاعدگی، خستگی، استرس، بیماری و قرارگیری در معرض نور خورشید ارتباط دارد.
تبخال تناسلی در میان زنان بسیار شایع است. بسیاری از زنانی که به این ویروس آلوده می شوند، متوجه این بیماری نمی‌شوند، مگر اینکه سال ها بعد برای آن مورد آزمایش قرار گیرند یا در مورد علایم پنهانی آن آگاهی کسب کنند.
انتقال و پیشگیری:
ویروس تبخال از راه آمیزش جنسی منتقل می شود. این انتقال ممکن است هم در هنگام ظهور زخم‌‌های فعال و هم در هنگامی که هیچ علامتی وجود ندارد، رخ دهد. بهترین راه برای جلوگیری صحبت کردن با شریک جنسی در مورد آن، اجتناب از آمیزش جنسی هنگام فعال بودن بیماری و استفاده از کاندوم است. داروهای ضدویروسی نیز می توانند میزان ریزش ویروس را کاهش دهند و احتمال انتقال آن را پایین بیاورند اما نمی توانند به طور کامل از آن جلوگیری کنند.
سیر تبخال تناسلی:
پس از قرارگیری در معرض ویروس هرپس سیمپلکس، علایم ممکن است در طول ۲ تا ۱۲ روز ظاهر شود. برخی از افراد دچار علایم عفونت ویروسی مانند درد عضلانی، تب و سردرد می شوند. تا نیمی از افراد دچار این ویروس، ممکن است دوره ای از علایم پیش درآمد را تجربه کنند. این علایم ممکن است شامل سوزن سوزن شدن ناحیه تناسلی خارجی یا درد تیرکِشنده در باسن، ران و لگن باشد. ممکن است فرد پس از عفونت با ویروس، هیچ علامتی را نشان ندهد. در برخی از موارد اولین نشانه های بیماری ممکن است سال ها پس از ابتلای اولیه ظهور کند.
ظهور بیماری معمولا با التهاب و به دنبال آن بروز خوشه کوچکی از تاول ها همراه است که پس از چند روز پاره می شوند و ترشحات آن ها بیرون می ریزد و زخم های اغلب دردناکی را به جای می گذارد که کبره می بندند و نهایتا بهبود پیدا می کنند. سایر علایم احتمالی شامل تب، سردرد، اشکال در ادرار کردن و بزرگی گره های لنفاوی در کشاله ران است. برخی از زنان دچار تحریک دستگاه تناسلی خارجی یا ایجاد شقاق در آن می شوند. اولین ظهور بیماری که اغلب شدیدترین آن است، معمولا در طول سه هفته بهبود پیدا می کند. در طول زمان، عودهای بیماری با فواصل بیشتر، مدت کوتاه تر و شدت کمتری رخ می دهند. تبخال تناسلی که به وسیله ویروس هرپس سیمپلکس ۲ ایجاد می شود، بیشتر از موارد ناشی از ویروس نوع ۱ عود می کند.
تبخال تناسلی در بارداری:
تبخال تناسلی به خصوص در زنان باردار خطرناک است زیرا ممکن است در حین زایمان عفونت را به نوزادشان منتقل کنند. عفونت هرپس سیمپلکس نوع ۲ می تواند به معلولیت های شدید و حتی مرگ نوزاد ختم شود. بیشترین خطر در صورتی است که مادر در حول و حوش زایمان دچار اولین ظهور تبخال تناسلی شود. در این موارد انجام سزارین خطر ابتلای نوزاد را کاهش می دهد اما این عمل تنها در صورتی توصیه می شود که مادر در حین زایمان زخم های باز داشته باشد. پزشکان معمولا توصیه می کنند زنان بارداری که دچار تبخال تناسلی عودکننده هستند، با نزدیک شدن به زمان زایمان از داروهای ضدویروسی استفاده کنند تا از ظهور بیماری جلوگیری شود.